Terasa kita keseorangan
Terpencil jauh di pedalaman!
Ketikanya.....
Sang leka beransur peka
Bahawa hinanya.....
......tidaklah sehina mana!
Ada ketikanya ....
Terasa kita tersisih
Bebas di laut lepas......
Ketikanya........
Sang was was mengundang
Cemas,
Bahawa usaha......
.....tidaklah segigih mana!
Hanya kasih yang bertaut
Tak pernah mengenal wajah
Meski buta mata.....
.....Namun mata hati tak pernah
Lena......
Ah....
Demikian sekelumit rasa!
Posted using BlogPress from my iPhone
Location:Family Cafe, Semporna
No comments:
Post a Comment